Παιδικές αναμνήσεις.. τόσο σημαντικές ιδίως όταν έχουν να κάνουν με φαγητό.. Οκτώβρης λοιπόν και σε μια εκδρομή στην ορεινή Αχαϊα, σε ένα υπέροχο χωριό στο βουνό πάνω από την Ακράτα, για το οποίο θα ακούσετε πολλές φορές από εδώ και πέρα, πέσαμε πάνω σε μερικές μηλιές. Οι περισσότερες φροντισμένες, αλλά σε μερικά χωράφια δεν είχαν μαζευτεί και τα μήλα ήταν πια στο χώμα.. Εκεί λοιπόν σε ένα από αυτά υπήρχε και μια φιρικιά.. Μεγάλη και όμορφη αλλά και λίγο παραπονεμένη και μοναχική. Βλέπετε, δεν φυτεύουν εύκολα φιρικιές πια. Ο λόγος είναι ότι πρέπει να περιμένεις πολλά χρόνια για να καρπίσει το δέντρο αρκετά ώστε να αξίζει η καλλιέργειά της. Πάνω από 15 χρόνια πρέπει να τις έχεις και να τις βλέπεις.. Και φυσικά τώρα που είναι όλα τόσο γρήγορα, ποιός μπορεί να περιμένει 15 χρόνια;.. Επίσης τα φιρίκια, όσο νόστιμα και να είναι δεν είναι τόσο ανθεκτικά στη μεταφορά και δεν μπορούν να συντηρηθούν τόσο όσο άλλες ποικιλίες μήλων..
Βλέποντας αυτή τη φιρικιά μου ήρθαν στο νου αρώματα.. Το άρωμα των μήλων σε σακούλες στο αυτοκίνητο γυρνώντας από το Βόλο. Τη θεία Αλίκη να φτιάχνει καφέ και να τον συνοδεύει με υπέροχο γλυκό κουταλιού φιρίκι και να μοσχοβολάει η κουζίνα. Φυσικά μάζεψα όσα περισσότερα μπόρεσα και τα έφερα πίσω στην Αθήνα...
Συνταγή ακριβή δεν είχα.. διάβασα λοιπόν όσα περισσότερα σάιτ και μπλόγκ βρήκα και ξεκίνησα! Εύκολο γλυκό δεν είναι γιατί πρέπει να καθαρίσεις όλα τα μήλα, να αφαιρέσεις τα κουκούτσια με το ειδικό εργαλείο, να τα βράσεις και λοιπά και λοιπά...
Επίσης το πόσο ζάχαρη πρέπει να προσθέσεις και πόσο νερό και αυτό ήταν σχεδόν διαφορετικό από συνταγή σε συνταγή. Οπότε πήρα θάρρος και ξεκίνησα..
Υλικά:
*20 φιρίκια. Καλό θα είναι να έχουν παρόμοιο μέγεθος για να μην έχουμε πρόβλημα στο βράσιμο.
*Ένα κιλό ζάχαρη
*500ml νερό (2 κούπες)
*Νερό με χυμό λεμονιού για να βάζουμε τα μήλα όταν τα καθαρίζουμε για να μην μαυρίσουν.
*Μυρωδικά.. Πολλοί προτείνουν αρμπαρόριζα, άλλοι κανέλα, άλλοι βανίλια.. Εγώ πάλι είχα λίγη βανίλια, αστεροειδή γλυκάνισο, και λεμόνι και αυτά έβαλα..
*Ένα κουτάλι της σούπας γλυκόζη ή χυμό λεμονιού για να μην κρυσταλλώσει το σιρόπι.
*Ασπρισμένα αμύγδαλα για ντεκόρ
Α! καλό είναι να έχετε και ένα θερμόμετρο για να βρείτε πότε το σιρόπι είναι έτοιμο..
Εκτέλεση:
Καθαρίζετε τα φιρίκια και αφαιρείτε με το εργαλείο που καθαρίζουν τα κολοκυθάκια το κεντρικό μέρος με τα κουκούτσια. Τα βάζετε σε λεκάνη που έχει μέσα νερό με λεμόνι για να μην μαυρίσουν.
Αφού τα ετοιμάσετε όλα βάζετε σε μεγάλη και φαρδιά κατσαρόλα τα μήλα μαζί με τη ζάχαρη, τα αρωματικά, τη γλυκόζη και το νερό. Μιας και μπορεί τα μήλα να είναι στην επιφάνεια και να μην βράζουν κανονικά μπορείτε να τα σκεπάσετε με ένα πιάτο για να τα αναγκάσετε να μείνουν μέσα στο σιρόπι.. Βράζετε μέχρι να είναι έτοιμα τα μήλα (να τρυπιούνται άνετα με ένα πιρουνάκι). Εμένα μου πήρε κανένα μισάωρο. Αν δεν έχει δέσει το σιρόπι μέχρι εκείνη την ώρα (110 βαθμούς κελσίου) αφαιρείτε τα μήλα, τα βάζετε σε βάζα προσθέτοντας μέσα τους από ένα ή δύο αμύγδαλα και όταν το σιρόπι δέσει το προσθέτετε στα βάζα.. Αν δεν έχετε γλυκόζη βάζετε το χυμό ενός λεμονιού λίγο πριν αποσύρετε το σιρόπι από τη φωτιά.
In english..
Childhood memories.. How very important and dictating our life's choises.. Especially when we are talking about food.. A few days ago we went on a little excersion on the mountains. There is a little village there called Sinevro that you will be hearing a lot about it in the coming posts and months. There we found some apple trees. In Greece we have a type of apple tree called Firikia. The apples that it produces are very small but have a great taste and aroma. Many people call them the kings of apples. The problem with these trees is that it takes many years for them to bear enough fruit to make it affordable (more than 15 years) also it does not take transportation easily and storage as well.. So it is not the kind of apple tree that farmers like to grow anymore...
But seeing this tree brought so many images and scents in my mind.. Returning from Volos in the family VW beetle visiting aunt Alice and bringing back bags of firikia with us. The scent of them in the car. The image of aunt Alice making coffee and serving it with a firiki apple preserve. Remembered how much i loved the scent and taste of it and looking for the almond inside (and two if i was lucky).. Of course i gathered as many as i could and brought them back to Athens with me..
In Greece we make a lot of preserve fruit. In the past it was the way to keep their taste and scent for the months that they were not available. In general the method is that you boil the fruit in water and sugar after cleaning them and remove and hard parts like seeds or skin.. for some fruit that are soft there are some extra procedures but will not get into that in this post.
Anyway.. Let's get into business.
Ingredients:
You will need
*20 firikia apples.. ideally about the same size so that they will all boil at the same time
*One kilo of sugar
*500ml water (2 cups)
*a big bowl of water with some lemon juice to put the apples after removing their skin as leaving them out in the air will make them brown.
*Spices.. hm.. a few cinnamon sticks, some vanilla, lemon peel, whatever you think will make a good company to apples..
*A tbls of glucose syrup or the juice of a lemon to keep the syrup from making crystals.
*white whole almonds to put in the seed cavity of apples after preparing them.
Oh better have a candy thermometer to know when the syrup is ready...
Remove skin of apples and the "core" as well. Do the later with the special pit remover. Each apple you prepare you put in the bowl with the water and lemon juice to prevent it from getting brown. When all are ready you put them in a pot together with the water, sugar, spices and glucose. Bring them to a boil and simmer till they are ready. Took me about 30 minutes... Since the syrup was not ready at the time i removed the apples and continued to boil the syrup till it reached 110 Celsius. Meanwhile put the apples in a jar inserting an almond or two in the cavity.. When the syrup is ready add it to the jars..
than you for this information and recipe. So nice to read you.
ReplyDeleteμμμ! πολύ ωραίο πρέπει να είναι! κρίμα που δεν δοκίμασα :(
ReplyDeleteΜπράβο για τον κόπο σου, για την συνταγή και το ποστ με τις αναμνήσεις!
ReplyDelete